Nakładanie smaru może być czasami bardzo skomplikowane, chociaż odrobina wiedzy może przynieść duże korzyści. Na przykład w sprzęcie budowlanym środowisko jest trudne, a woda, brud, słabe uszczelnienia i duże obciążenia są powszechne. W takich sytuacjach potrzebny jest smar, który jest wysoce odporny na wodę, wytrzymały, z dobrą ochroną przed rdzą i odpowiednią wytrzymałością powłoki. Smary barowe dobrze współpracują ze smarami litowo-hydroksylowymi 12 (zwykle z polimerami). Niektóre konkretne formulacje z użyciem zagęszczacza kompleksu glinowego również znajdują zastosowanie.
Łożyska (kulkowe, wałeczkowe, igiełkowe itp.) zazwyczaj są narażone na znacznie mniejsze zanieczyszczenia, ale występują u nich duże wahania prędkości i temperatury. Tutaj potrzebny jest smar o wyjątkowej stabilności mechanicznej (bardzo niewielkie zmiękczenie lub stwardnienie), doskonałej stabilności utleniania (długa żywotność) i wysokiej wydajności w szerokim zakresie temperatur. W temperaturach nieprzekraczających 250 stopni Fahrenheita najszersze zastosowanie znajdują smary litowo-hydroksylowe 12. Gdy temperatura wzrasta lub wymagana jest dłuższa żywotność, można użyć smarów na bazie kompleksu litowego lub polimocznika.
W przypadku kontaktu ślizgowego lub trącego, jak w przypadku samochodowych przegubów kulowych, łożysk ślizgowych, niektórych przekładni itp., wymagane są zarówno właściwości ekstremalnego nacisku, jak i przeciwzużyciowe, a także wytrzymała powłoka, która zapobiega wyciskaniu, wypłukiwaniu lub obu tym zjawiskom. W tego typu zastosowaniach powszechne jest stosowanie stałych środków smarnych, które pomagają w zapobieganiu zużyciu, przy czym dominującym środkiem stałym jest disiarczek molibdenu. W takim przypadku smary litowo-hydroksylowe, kompleks litowy, barowy i kompleks glinowy będą dobrym wyborem.
Niewłaściwy dobór i zastosowanie właściwego rodzaju smaru do zamierzonego zastosowania jest jedną z głównych przyczyn niepowodzenia. Na szczycie listy znajduje się również kwestia kompatybilności smaru lub jej braku. Zasadniczo należy używać podobnych zagęszczaczy w tym samym zastosowaniu (np. lit z kompleksem litu). Jeśli to możliwe, należy unikać mieszania smarów o różnych typach zagęszczaczy.
Szczególnie należy unikać sytuacji, w których smary zagęszczone kompleksami glinu, glinką lub krzemionką mogą zmieszać się z innymi smarami. Zwykle skutkuje to nadmiernym zmiękczeniem. Te zagęszczacze, choć wytwarzają doskonałe smary smarne, nie tolerują dobrze innych smarów.
Awarie praktycznie każdej części smarowanej smarem można sklasyfikować w czterech kategoriach:
- Wybór i zastosowanie niewłaściwego rodzaju smaru
- Niezgodność powodująca nadmierne zmiękczenie
- Zanieczyszczenie powodujące nadmierne zużycie
- Zastosowanie zbyt dużej lub zbyt małej ilości smaru
Należy pamiętać, że brak smaru może spowodować awarię, jednak zbyt duża ilość smaru jest często główną przyczyną awarii, ponieważ nadmiar smaru powoduje wysokie temperatury, które z kolei prowadzą do utleniania smaru.
